Whisky was in zijn beginjaren een sterk opwekkend middel, dat vrijwel uitsluitend door monniken werd gedistilleerd.
Het werd niet gerijpt en werd vooral gezien als een medicijn voor allerlei kwalen, van de pokken tot verlamming.

Onder de regering van Henry VIII werden alle kloosters ontbonden en de monniken op straat gezet. De productie van whisky verplaatste zich naar de huizen van gewone Schotten, die het proces in de loop der tijd verfijnden en ontdekten dat whisky best lekker kon zijn.

Tegen het begin van de 19de eeuw was whiskey drinken iets gewoons geworden. Er was alleen één probleem: de whisky smaakte elke keer anders.